دل گفته ها

از وقتی ایمیل داریوش با آن جمله طنزآلود "شنیدم رفتی بنگال" را خواندم و خندیدم هی یاد این بیت جناب حافظ می‌افتادم و زمزمه می‌کردم که:شِکَّرشِکن شَوَند همه طوطیانِ هند زین قندِ پارسی که به بَنگاله می‌روداتفاقاً به دلیل وابستگی بنگلادش به هند و اینکه نزدیک به 500 سال زبان فارسی، زبان رسمی هندیها بوده و در دربارها رواج داشته، این قند پارسی را در خیلی از جاهای بنگلادش می‌شد دید. اسامی خیابانها، بلوارها، برخی مغازه‌ها و آدم‌ها را که دقت می‌کردی، رگه‌های فارسی در آنها دیده می‌شد. همکلاسی داشتیم که اسمش شهناز بود و از اینکه می‌توانستم اسمش را درست تلفظ کنم کیف می‌کرد. همانطور که گفته بودم، من عضو هیات علمی مرکز اطلاعات و مدارک علمی کشاورزی بودم و برای شرکت در کارگاه "انسجام اطلاعات برای توسعه پژوهش‌های کشاورزی (سیارد) و گسترش نظام‌های اطلاعات کشاورزی منطقه‌ای (رایس) در کشورهای جنوب آسیا" به بنگلادش سفر کرده بودم. این کارگاه آموزشی رأس ساعت 9 صبح روز سه‌شنبه تاریخ 20/2/1390 در محل بارک (BARC) شهر داکای بنگلادش آغاز به کار کرد. دو سخنران ویژه یعنی آقایان دکتر ستار ماندال و دکتر وایس کبیر، مراسم افتتاحیه را آغاز کردند. در ادامه دکتر آزاد، رئیس مرکز ساک (SAC) بنگلادش، دکتر اتالوری از آپاری، دکتر آجیت مارو از جیفار، دکتر جرارد سیلوستر از فائو سخنرانی کردند. بعد از آن شرکت کنندگان در کارگاه خود را معرفی کرده و انتظارات خود از کارگاه را بیان نمودند. بعد از این نشست، شرکت کنندگان مورد پذیرایی قرار گرفته و عکس دسته جمعی با شرکت همه شرکت کنندگان گرفته شد. در ادامه برنامه‌های کارگاه آغاز شد و توسط افراد مختلفی بخش‌های متفاوت موضوعی معرفی و ارائه شد. در سه روز برگزاری کارگاه، نشس, ...ادامه مطلب